Οι όγκοι της ρινός και των παραρρινίων κόλπων είναι σχετικά σπάνιοι και κατατάσσονται σε καλοήθεις και κακοήθεις.
Καλοήθεις Όγκοι:
Οστεώματα
Ενδοφυτικά θηλώματα
Ρινοϊνώματα της παιδικής ηλικίας
Κακοήθεις Όγκοι:
Όγκοι από τους ελάσσονες σιελογόνους αδένες
Αδενοκαρκινώματα
Όγκοι από το οσφρητικό επιθήλιο
Αισθησιονευροβλαστώματα
Μελανώματα του βλεννογόνου
Μεταστατικοί όγκοι από απομακρυσμένα όργανα
Συμπτώματα:
Οι ασθενείς συχνά παρουσιάζουν δυσχέρεια στη ρινική αναπνοή, αιμορραγία από τη μύτη, αίσθημα πληρότητας στο αυτί ή συμπτώματα από απόφραξη παραρρινίων κόλπων. Σε προχωρημένα στάδια μπορεί να υπάρξουν διπλωπία, διαταραχές στην οδοντοστοιχία και πόνους ή οίδημα του προσώπου.
Διαγνωστική Προσέγγιση:
Ενδοσκοπική Εξέταση: Ανιχνεύει όγκους ή σημεία όπως πυώδη ή αιματηρή εκροή.
Απεικονιστικές Εξετάσεις: Αξονική και μαγνητική τομογραφία για τον εντοπισμό, τα όρια και τις πιθανές επεκτάσεις του όγκου.
Βιοψία: Διαγνώσκει τον τύπο του όγκου. Η βιοψία είναι κρίσιμη για την ταυτοποίηση του όγκου και τον καθορισμό του θεραπευτικού πλάνου.
Θεραπευτική Προσέγγιση:
Καλοήθεις Όγκοι: Αντιμετωπίζονται συνήθως με ενδοσκοπική αφαίρεση, με τοπική αναισθησία ή χειρουργική προσπέλαση, ανάλογα με το μέγεθος και την περιοχή του όγκου.
Κακοήθεις Όγκοι: Η ριζική αφαίρεση είναι προτεραιότητα και μπορεί να απαιτηθούν εξωτερικές προσπελάσεις, ενώ μπορεί να ακολουθήσει ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία. Στη συνεργασία με άλλους ειδικούς γιατρών (όπως ογκολόγους, οφθαλμίατροι, νευροχειρουργοί) είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις επέκτασης.
Συμπεράσματα
Η έγκαιρη διάγνωση και η ακριβής ανάλυση του όγκου είναι καθοριστικής σημασίας για τη σωστή θεραπεία, με σκοπό τη μέγιστη αποτελεσματικότητα και την ελαχιστοποίηση κινδύνων για τον ασθενή.
